Përhapja e informacionit mashtrues të partive poltike

Mr.Ali Hertica

Zgjedhjet për Parlamentin Evropian vijnë sërish. Partitë pjesëmarrëse në zgjedhje thonë dhe shkruajnë shumë për të ndikuar në zgjedhjen e votuesit. Ndonjëherë kjo përfshin mashtrim. Si ndodh kjo dhe si mund ta njihni atë si votues.Në arenën komplekse të politikës, strategjitë përdoren për të portretizuar kundërshtarët, qeverinë dhe median në një dritë të keqe. Një nga taktikat më mashtruese është përhapja e qëllimshme e informacionit mashtrues. Politikanët përdorin metoda të ndryshme për të dëmtuar kundërshtarët e tyre dhe për të forcuar pozicionin e tyre. Në këtë artikull ne shikojmë disa nga këto taktika dhe si funksionojnë ato.
1. Përhapja e dezinformatave dhe thashethemeve
Një taktikë e zakonshme është përhapja e dezinformatave dhe thashethemeve. Politikanët mund të përhapin informacion të rremë për kundërshtarët e tyre përmes mediave sociale, burimeve anonime apo edhe përmes rrjedhjeve në shtyp. Ky dezinformim mund të variojë nga akuzat e rreme deri te gabimet e vogla të ekzagjeruara për të dëmtuar reputacionin e kundërshtarit.
2. Kuotim dhe inkuadrim selektiv
Një strategji tjetër është citimi selektiv dhe inkuadrimi i fakteve. Politikanët mund t’i nxjerrin faktet jashtë kontekstit ose t’i citojnë ato në mënyrë selektive për të përcjellë një mesazh të veçantë që i vë kundërshtarët e tyre në një dritë të keqe. Duke i paraqitur faktet në një mënyrë të caktuar, politikanët mund të mashtrojnë publikun dhe të japin një pamje të shtrembëruar të realitetit.
3. Statistikat shtrembëruese
Politikanët gjithashtu përdorin shpesh statistika shtrembëruese për të mbështetur argumentet e tyre. Për shembull, ata mund të përdorin statistika selektive që favorizojnë pozicionin e tyre duke injoruar të dhëna të tjera relevante. Kjo mund të çojë në një pamje të shtrembëruar të situatës dhe të mashtrojë publikun për natyrën e vërtetë të një çështjeje.
4. Sulmet ndaj karakterit
Së fundi, politikanët ndonjëherë bëjnë sulme personale ndaj karakterit të kundërshtarëve të tyre. Për shembull, ata mund të përpiqen të hedhin dyshime mbi integritetin ose kompetencën e kundërshtarëve të tyre nëpërmjet komenteve ose nënkuptimeve shpifëse. Ndërsa kjo taktikë nuk bazohet gjithmonë në informacione faktike, ajo mund të jetë ende efektive në dëmtimin e reputacionit të një kundërshtari politik.
5.Manipulim politik
Prandaj, politikanët përdorin taktika të ndryshme për të përhapur qëllimisht informacione mashtruese me qëllim që të dëmtojnë kundërshtarët e tyre politikë, qeverinë dhe median. Përmes dezinformatave, citimeve selektive, shtrembërimit të statistikave dhe sulmeve personale, ata përpiqen të forcojnë pozicionin e tyre dhe të dobësojnë atë të kundërshtarëve të tyre. Është e rëndësishme që publiku të mbetet kritik dhe të verifikojë burimet e informacionit për t’u mbrojtur nga këto forma të manipulimit politik. Këshilltarët shohin një rritje të informacionit mashtrues dhe janë të shqetësuar për ndikimin e tij në demokracinë lokale. Përfaqësuesit mosbesues kanë më shumë gjasa të akuzojnë këshillin për përhapjen e informacionit mashtrues dhe anasjelltas. Në komunat e vogla, shpesh njihen shpërndarësit e informacionit mashtrues.
6.Edhe nga anëtarët e këshillit
Të anketuarit, duke përfshirë 82 anëtarë të këshillit, bëjnë një lidhje midis informacionit mashtrues, polarizimit dhe mosbesimit ndaj qeverisë. Informacioni mashtrues përhapet edhe nga këshilltarët dhe kryepleqtë, tregon hulumtimi. Sipas studiuesve, fakti që përfaqësuesit mosbesues kanë më shumë gjasa të akuzojnë këshillin për përhapjen e informacionit mashtrues dhe anasjelltas, nënvizon rëndësinë e besimit të ndërsjellë.
7.Më shumë mashtrim
Gati tre të katërtat e të anketuarve, përveç anëtarëve të këshillit, kryesuesve dhe sekretarëve komunalë, kanë treguar se janë përballur me informacione mashtruese gjatë vitit të kaluar, kryesisht me dezinformata. Sipas tyre, sasia e informacioneve mashtruese është rritur gjatë pesë viteve të fundit.
8.Dezinformata
Një nga gjetjet e hulumtimit është se nuk ka një përkufizim uniform të tre koncepteve të përbashkëta: dezinformimi, keqinformimi dhe teoritë e konspiracionit. Dezinformimi konsiderohet përhapja e qëllimshme e informacionit mashtrues dhe keqinformimi është informacion i pasaktë i shpërndarë pa qëllim të dëmshëm. Teoritë e konspiracionit përfshijnë njerëz që besojnë se ngjarje të caktuara janë manipuluar fshehurazi nga grupe të fuqishme me qëllime të gabuara. Për këtë arsye, raporti përdor termin ‘informacion mashtrues’.
9.Konflikti i interesit
Në disa situata, anëtarët e këshillit, ndër të tjera, pyesin nëse duhet të etiketojnë diçka si informacion mashtrues apo nëse është diçka tjetër. Për shembull, a është shtrembërimi i informacionit në mënyrë të vetëdijshme ose të pavetëdijshme për të krijuar një këndvështrim gjithashtu keq- apo dezinformim? Anëtarët e këshillit në veçanti i lidhin informacionet mashtruese, për shembull, me konfliktet e interesit dhe pozicionet politike.
10.Dy lloje
Sipas pjesëmarrësve në studim, informacioni mashtrues manifestohet në dy ‘lloje’ marrëdhëniesh: midis qytetarëve dhe qeverisë dhe midis kryepleqve dhe anëtarëve të këshillit. Në komunat e vogla, përhapësit e informacioneve mashtruese janë shpesh banorë të njohur të komunës, sepse ata e shprehin pakënaqësinë e tyre publikisht dhe për këtë arsye ka më shumë gjasa të jenë në radar. Mediat lokale, dhe nganjëherë kombëtare, më pas ndihmojnë në përhapjen e mëtejshme të informacionit mashtrues.
11.Njohin
Për më tepër, anëtarët e këshillit në veçanti e kanë të vështirë të njohin informacionin mashtrues dhe mënyrën se si të merren me to. Disa e injorojnë atë, të tjerë duan të trajtojnë menjëherë abuzimin e supozuar. Sipas anëtarëve të tjerë të këshillit, përhapja e informacionit mashtrues nga anëtarët e këshillit mund t’i atribuohet gjithashtu mungesës së njohurive të kërkuara ose mungesës së një syri kritik gjatë vlerësimit të informacionit. Kjo mund të çojë në (në mënyrë të pavetëdijshme) përdorimin e dezinformimit ose dezinformimit, për shembull gjatë mbledhjeve të këshillit ose në krye të një programi partie.

12.Mbështetje
Hulumtimi gjithashtu tregon se shumica e komunave nuk kanë një politikë specifike për t’u marrë me informacione mashtruese. Mungojnë zyrtarët, protokollet dhe trajnimet. Sipas studiuesve, pjesëmarrësit në studim prandaj kanë nevojë urgjente për mbështetje në trajtimin e informacionit mashtrues. Ata duan ndihmë në njohjen e proceseve të minimit, instrumenteve, protokolleve dhe trajnimeve, ndarjes së njohurive dhe këshillave të pavarura. Ajo që bie në sy është kërkesa për një dokument të disponueshëm publikisht që përmban të gjitha teoritë e konspiracionit në qarkullim, e cila, sipas studiuesve, do të ishte një detyrë sfiduese duke pasur parasysh diversitetin e këtyre teorive…..