BE i drejtohet Orbanit si “mik i Putinit”
“Kam ardhur këtu për të ndjekur shembullin e Mario Draghit dhe Emmanuel Macron: nëse nuk dëshiron të vdesë, Evropa duhet të ndryshojë”. Në sallën e Parlamentit Evropian në Strasburg, kështu nisi Viktor Orban fjalimin e tij të shumëpritur si president i radhës i Këshillit të BE-së duke rinisur disa nga propozimet e tij – veçanërisht për emigracionin – por duke u kujdesur që të mos bëjë lëvizje shumë të papritura.
Deri këtu, gjithçka mirë.
Por më pas, tringëllima e parë e dritareve që filluan të dridhen u dëgjuan kur – në fund të fjalimit – eurodeputetët e së majtës brohoritën “Bella Ciao” dhe presidentja Roberta Metsola i qortoi me përbuzje duke thënë se “këtu nuk jemi as në Eurovizion, as në Casa de Papel”, sikur himni partizan të ishte vetëm kolona zanore e një seriali.
Orban, krenar, buzëqeshi paksa. Por nuk zgjati shumë. Sepse tronditja e vërtetë erdhi nga Ursula von der Leyen, e cila la mënjanë qëndrimin e saj proverbial nderues ndaj liderëve dhe dha një sërë goditjesh që nxorën në pah mospërputhjet e kryeministrit hungarez.
Nga ai moment e tutje pati një kreshendo tensionesh që e panë Orbanin të përfundonte në pikën e një “Koalicioni Grosse” të paprecedentë që varionte nga Manfred Weber te Ilaria Salis.
Përfundoi me ofendime të ndërsjella. “Diktator!” Por nëse lufta me eurodeputetët në arenën e Strasburgut ishte kryesisht e parashikueshme, përplasja me von der Leyen ishte krejtësisht e paprecedentë. Dhe kjo fjalë për fjalë e habiti Orbanin, i cili kurrë nuk do ta kishte imagjinuar se duhej të merrte goditjet më të forta nga Ursula zakonisht zemërbutë.
Presidentja e Komisionit e ndaloi për qëndrimin e tij në konfliktin midis Rusisë dhe Ukrainës, për retorikën e Hungarisë që mbron kufijtë e BE-së nga flukset emigratore, për paqartësitë në çështjen e sigurisë dhe për hipokrizitë në lidhje me mbrojtjen e tregut të vetëm.
Von der Leyen fitoi duartrokitje të forta nga të gjitha grupet politike, me përjashtim të Patriotëve dhe Sovranistëve, me konservatorët të zënë ngushtë.
Meloniani Nicola Procaccini shpjegoi se ai “ndan disa objektiva të programit të Orbanit”, por “si mik” ai u distancua nga marrëdhëniet me Kinën dhe Rusinë.
Kur foli sërish, Orban reagoi duke i cilësuar fjalët e von der Leyen si “fatkeqe”, pa e fshehur çorientimin dhe zhgënjimin e tij për mungesën e lojës së drejtë institucionale.
“Në të kaluarën detyra e Komisionit ishte të mbronte traktatet dhe të ishte i paanshëm, por fatkeqësisht shoh që presidentja e ka ndryshuar këtë rol dhe e ka bërë një armë politike në shërbim të së majtës”. Duke iu drejtuar eurodeputetëve, ai u ankua për trajtimin që iu bë, hodhi poshtë akuzat për korrupsion duke hequr pluhurin nga Katargate dhe mbi të gjitha mbajti qëndrim për çështjen e Ukrainës: “Duhet të ndryshojmë strategjinë sepse kjo doli të ishte humbëse”.
Liderit të PPE Manfred Weber, i cili kritikoi udhëtimin e tij në Moskë dhe e përkufizoi atë si “të izoluar”, ai iu përgjigj duke i këshilluar ata “të linin mënjanë inatet personale, sepse nuk është faji im që Ursula u bë presidente në vend tuajin”. Socialistit Iratxe Garcia-Perez, i cili e akuzoi për mospërputhje se kishte thënë se emigrantët po nxisin homofobinë kur qeveria e tij ishte fajtore për masat anti-LGBT, ai iu përgjigj duke thënë se spanjolli “nuk i di faktet”.
Liberales Valérie Hayer, e cila e kritikoi për të drejtat dhe kërkoi të hiqte votën e Hungarisë në Këshill, ai iu përgjigj duke thënë se ndjek Kushtetutën hungareze.
“Ju nuk jeni të mirëpritur këtu”, tha Terry Reintke i gjelbër, ndërsa shoku i tij i grupit Ignazio Marino e përcaktoi atë si “një diktator si Hitleri dhe Musolini”. (La Stampa)