Thjeshtimi i gabuar serb, që rezulton në marrëzi,kthehet në një filozofi të një perceptimi pervers, pornografik të realitetit!

Skënder MULLIQI
Pas përfundimit të Luftës së Ftohtë, u ndezën nacionalizmat malinje, duke prodhuar masakrat më të mëdha në Evropë që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore.Vallës macabre të nacional shovenizmit serbomadh i priu Serbia, e pa liruar nga logjika për ti pushtuar të tjerët, e veqmas tokat e shqiptarëve në Ballkan. Demokracia në kuptimin më të thellë pasqyron gjendjen shpirtërore të një populli; në rastin e Ballkanit ku e kaplojë një politike e ndotur nga urrejtja, intoleranca, paragjykimi dhe vullneti për supremaci, se kështu menduan drejtuesit e popullit serb , por edhe në përgjithësi serbët. Ata në vend të pozitivitetit ngjallnin ndjenja negative për të kapur pozicione të fuqishme në vallën e nacionalizmit në rajon. Serbia u fut në lojëra të rrezikshme karshi shqiptarëve. Nuk po e ulin shpatën,edhe pse këmi hëperuar në shekullin 21.Nuk po largohën nga gjuha e botës së konfliktit , duke mos përqafuar kështu botën e bashkëpunimit të fqinjësisë të mirë më të tjerët.Për serbët dhe Serbinë çdo shtet në rajon përceptohet si një kërcënim.Paradoksalisht, kjo është e vërteta e politikës fashiste serbe të Aleksander Vuqiqit. Lufta është instaluar në kokat e nxëhta serbe dhe është bërë problemi i madh, sesa arritja e ideve të paqes dhe përparimit.Këta as që po mendojnë ti kalojnë kufijtë e frikës, urrejtjes, intolerances , paragjykimit dhe vullnetit për epërsi në Ballkan.Seritë e pafundme të konflikteve dhe luftërave , kanë bërë që edhe të kemi frikë nga njeri- tjeteri në rajon.Është koha për të treguar një histori tjetër ballkanike , për njerëzit që respektojnë dinjitetin e të tjerëve.Ky është dashur të jetë misioni i të gjithëve, e më së shumti të serbëve gjithmonë të rebeluar dhe të mbuluar më fashizem.Trashëgimia e gjatë historike e frikës dhe mosbesimit ende po ndan gjeografikisht dhe emocionalisht njerëzit .Serbia për zgjerim kufijësh bëri luftën në ish-Jugosllavi, dhe po e vazhdon edhe sot më gjuhën e kërcënimeve dhe shantazheve ndaj shqiptarëve dhe të tjerëve.Pas përfundimit të Luftës se Ftohtë, në rajon Serbia ndezi nacionalizmin malinje, duke prodhuar masakrat më të mëdha në Evropë nga fundi i Luftës se Dytë Botërore. Në mënyrë paradoksale, në ato luftëra kontribuan edhe sistemet demokratike të vendosura pas rënies së diktaturave njëpartiake. Demokracia në kuptimin më të thellë pasqyron gjendjen shpirtërore të një populli; në rastin e Ballkanit, demokracia i dha legjitimitet një politike të ndotur nga urrejtja, intoleranca, paragjykimi dhe vullneti për supremaci. E vallën e udhëhoqi Serbia më ngjalljën e fuqishme të ndjenjave negative ndaj shqiptarëve , ku po synon ndarjën e Kosovës mbi baza etnike.Ne Serbi as në horizontë nuk po shihen politikanë që do ti kapërcente pozicionet e fuqishme të valës së ultranacionalizmit sheshelian, edhe pse ky shtet po vlonë nga protestat masive studentore kunder regjimit te Vuqiqit, duke luajtur një lojë kështu të rrezikshme për paqën në rajon.Shtrohet pyetja,çfarë është e keqja? Cili është kriteri i së keqes? Nëse nuk duam të humbasim në verbalizma dhe abstraksione, atëherë të keqen duhet ta përkufizojmë në përmbajtje, duhet ta përkufizojmë nga pikëpamja njerëzore. Nga pikëpamja e njeriut si qenie e gjallë, e keqja e parë dhe më e madhe është vrasja pra është vrasje me dashje, siq bëri Serbia gjatë viteve të 90-ta, ndaj shqiptarëve dhe boshnjakëve. Serbia më shekuj dhe tash po udhëhiqët nga filozofia baritore?Serbët janë të pa arsimuar politikisht dhe mburrën më historinë e tyre gënjeshtare , më lavdime e pagëzime , më gërshetime meshash shoviniste e luftënxitëse fetare , më beteja të humbura, si Beteja e Kosovës etj.Thjeshtimi i gabuar serb, që rezulton në marrëzi, urrejtje dhe mjerim , kthehet në një filozofi të një perceptimi pervers, pornografik të realitetit! Është e vërtetë që qytetet “serbe” janë “zbukuruar” me statujat e Drazha Mihailoviqit,Mladiqit, Karagjigjit dhe të kriminelëve të tjerë të luftës…Kjo është fotografia e keqe e Serbisë së sotme , si të kohës së Millosheviqit…