Kosova si Shtet Aleat: Diplomaci e Mençur në Epokën e Rreziqeve Globale

“Në një botë të stuhishme, besnikëria ndaj aleatëve është vlerë, por maturia është vizioni që e bën një shtet të vogël të respektohet si i barabartë.”

Në shekullin e krizave të mëdha – nga tensionet bërthamore te përplasjet gjeopolitike – shtetet e vogla si Kosova nuk kanë luksin të jenë të pavendosura. Por as nuk duhet të zgjedhin mes miqësisë dhe mençurisë – sepse të dyja janë të mundshme kur politika udhëhiqet nga parime të qëndrueshme dhe vizion shtetformues.

Kosova ka qenë dhe mbetet një ndër aleatët më të palëkundur të vlerave euro-atlantike. Marrëdhënia me Shtetet e Bashkuara të Amerikës nuk është thjesht një relike historike, por një orientim strategjik që ka përcaktuar vetë arkitekturën shtetërore të Republikës sonë.

Në këtë frymë, deklarata e kryeministrit në detyrë, Albin Kurti, në përkrahje të SHBA-ve pas sulmeve ndaj objekteve bërthamore iraniane, u interpretua si një qëndrim i qartë në anën e aleancës. Dhe pa dyshim, në kohë tensionesh globale, rreshtimi me parimet e partnerëve strategjikë është veprim i rëndësishëm për të forcuar pozitën ndërkombëtare të Kosovës.

Analisti Qani Shabani vlerëson se ky pozicionim i Kosovës nuk është thjesht politik, por pjesë e ndërtimit të një identiteti shtetëror aktiv dhe të vetëdijshëm në diplomacinë ndërkombëtare. Sipas tij, të qenit aleat kërkon jo vetëm besnikëri, por edhe zotësi strategjike për të komunikuar në mënyrë të qartë dhe të qëndrueshme në çaste vendimtare.

Megjithatë, nuk përjashtohet mundësia që kjo deklaratë të ketë pasur gjithashtu një synim dytësor: të rikuperojë përkrahjen e opinionit të brendshëm dhe të forcojë raportet me Uashingtonin në sytë e publikut vendor, pas disa muajsh tensionimesh të perceptuara me diplomacinë amerikane. Kjo përkrahje pra, mund të lexohet si mesazh i dyfishtë: një orientim i qartë drejt jashtë, por edhe një sinjal për brenda – për të stabilizuar pozicionin qeverisës në planin e brendshëm.

E megjithatë, kjo nuk e zbeh thelbin shtetëror të qëndrimit. Sepse kur kombinohet përgjegjësia diplomatike me vetëdijen politike, Kosova fiton jo vetëm si aleate, por edhe si një aktore serioze në sistemin ndërkombëtar.

Kosova nuk është më një rast humanitar që kërkon përkrahje – është një shtet që flet kur duhet dhe qëndron kur është e nevojshme. Qëndrimi i saj nuk është jehonë boshe, por konfirmim i një marrëdhënieje të ndërtuar mbi gjak, sakrificë dhe besim të ndërsjellë.

Shtetet e mëdha e vlerësojnë jo vetëm zërin, por edhe pjekurinë e shteteve të vogla. Kosova është në rrugën për të dëshmuar se është jo vetëm besnike, por edhe e përgjegjshme; jo vetëm mbështetëse, por edhe e mençur.

Në vend të heshtjes së pasigurt, Kosova ofron qartësi parimore. Në vend të lëkundjeve pragmatike, ndjek një linjë të qëndrueshme që e forcon identitetin e saj si pjesë e botës demokratike.

Ky është modeli që ndërton respektin ndërkombëtar. Një shtet që nuk shërben si zgjatim teknik i aleancës, por si partner i barabartë në vullnet dhe në vlerë.

Kosova po bëhet ajo që duhet të jetë: një shtet i vogël me qëndrim të madh.