Shkruan: Florim Zeqa, 05.06.2025
Dështim pas dështimi, bllokim pas bllokimi, mashtrim pas mashtrimi kemi arritur në dështimin e 27 të seancës konstituive të Kuvendit të Kosovës! Me akuza dhe kundërakuza faji ka mbetur jetim, kurse shteti pa institucione!
Pa largimin e djallit nuk ka konstituim të Kuvendit
Nuk është hera e parë e bllokimit të institucioneve shtetërore shkaku i egove (djallëzisë ) personale dhe armiqësive të imagjinuara partiake! Sikur na është bërë dukuri e shpikjes së “armiqve” të brendshëm dhe “bashkëpunëtorëve” të Serbisë pas çdo procesi zgjedhor!
Pas dështimit të fundit, 48 orëshi u pjestua për 2 shkaku i ‘Ditës së Bajramit’. Kjo u bë shkak që një pjesë e qytetarëve të besojnë në mrekullinë e natës së madhe!
Në këtë moment m’u kujtua kënga e Ndoc Mark Gegës, kur në vlugun e luftimeve, ‘Qaushi’ e merr ikën përpjetë livadhit: “Ndihmo Zot oj Natë e Bajramit, natë e Bajramit je qëllue prej Ndoc Markut n’mujsh mem pshtue, prej Ndoc Markut n’pshtofsha vet, për zapti tybe s’po e kam dert, se zapti boll ka baba mbret, pak na vyfshim na lypim apet”.
Në anën tjetër edhe Ndoc Mark Gega i lutet Zotit: “Ndihmo Zot o ‘Qiri i Shën Kollit”, natë e qirit sonte je qëllue, prej Qaushit vet n’mujsha me pshtue për babë të Gegës tybe nuk po kam dert, se boll ka rrnue plaku 70 vjet, 70 vjet plaku i ka rrafshue, na i shkoj ymri plakut tuj luftue, me qausha fyt e n’fyt tuj luftue”!
Analogjia e betejës së Ndoc Mark Gegës kundër ushtrisë turke, me betejën politike në Kuvend qëndron në faktin e përballjes së dy blloqeve politike në Kuvend, ku asnjëra nuk e kanë hallin e shtetit dhe as të qytetarëve, por si të arrijnë vet në pushtet, nën thënjen imagjinare të politikanëve; “para ka boll baba shtet, sa herë t’na duhen zgjedhjet na i marrim vet, se për popull as që e kemi dert”!
Kjo është e vërteta e hidhur e bllokadës politike në Kuvend, si pasojë e inateve personle apo e djallit mes subjekteve politike në Kuvend, pa largimin e të cilit as që pritet të gjendet zgjidhje fatlume në Kuvend.
E gjithë kjo shkaku i egos (djallit) në kokat e liderëve partiakë, të cilët më me dëshirë e pranojnë rikthimin e Serbisë në Kosovë sesa t’ia shtrijnë dorën e pajtimit njëri-tjetrit për të mirën e shtetit.