Në një kohë kur Maqedonia e Veriut përballet me sfida të mëdha në procesin e reformimit të sistemit të drejtësisë dhe avancimit të agjendës evropiane, një valë interpelancash ka pushtuar Kuvendin, me në shënjestër figura kyçe të drejtësisë: Prokurori i Përgjithshëm, kryetari i Gjykatës Kushtetuese dhe anëtarë të Këshillit Gjyqësor, shkruan PressOnline.al
Edhe pse në thelb, interpelanca është një instrument demokratik i mbikëqyrjes institucionale, në kontekstin aktual politik ajo po perceptohet gjithnjë e më shumë si një mjet për ushtrim presioni politik ndaj drejtësisë. Kjo dykuptimësi është thelbi i debatit që ka shpërthyer brenda dhe jashtë Kuvendit.
Partitë opozitare si Levica dhe BDI i argumentojnë interpelancat me shkelje ligjore, mungesë transparence dhe veprime selektive. Por nga ana tjetër, institucionet e prekura reagojnë me shqetësim për cenimin e pavarësisë. Gjykata Kushtetuese, për shembull, ka theksuar se aplikimi i interpelancës ndaj gjyqtarëve kushtetues është një precedent i rrezikshëm që shkel ndarjen e pushteteve.
Analistët, përfshirë Darko Avramovskin nga Koalicioni për Gjykim të Drejtë, janë të ndarë: disa mbështesin përgjegjshmërinë publike, të tjerët e shohin si ndërhyrje të qartë politike.
Situata komplikohet edhe më shumë kur në sfond ndodhen hetime të ndjeshme penale, tragjedi si ajo në Koçan apo afera korruptive në institucione. Në këtë klimë, çdo përpjekje për shkarkim apo thirrje në përgjegjësi mund të interpretohet si tentativë për të kontrolluar drejtësinë.
Reagimet ndërkombëtare si ai i eurodeputetit Thomas Waitz ngrenë alarmin: çdo ndikim politik mbi organet e drejtësisë rrezikon jo vetëm kredibilitetin e brendshëm, por edhe ecurinë drejt Bashkimit Evropian.
Në këtë kontekst, interpelanca nuk është më thjesht një mjet parlamentar. Ajo është kthyer në fushëbetejë mes pushteteve dhe një test i drejtpërdrejtë për pjekurinë demokratike të institucioneve të vendit.