Pas 16 vitesh në Parlament, ish-kryeministri grek jep dorëheqjen si deputet i “Syriza-s”

Ish-kryeministri grek, Aleksis Tsipras ka dhënë dorëheqjen si deputet i partisë opozitare ‘Syriza’.

Kjo dorëheqje përforcon skenarët se do të krijojë një parti të re.

Përmes një reagimi zyrtar, ai theksoi se ishte një vendim “i ndërgjegjes” dhe synon të kthehet “në veprimin shoqëror”, larg zyrës dhe mekanizmave partiakë.

Reagimi i plotë:

Pas 16 vitesh në Parlament – si deputet, kryetar partie, lider i opozitës kryesore dhe kryeministër – kam marrë një vendim që vjen nga ndërgjegjja ime e thellë:

Dorëhiqem nga mandati im parlamentar.

Pak përpara fillimit të sesionit të ri, ia dorëzova këtë vendim Kryetarit të Kuvendit.

Nuk ishte një vendim i lehtë, as i qetë.

Dorëhiqem sepse nuk mundem, por as nuk dua ta mbaj mandatin e deputetit, me të gjitha privilegjet që e shoqërojnë, kur ndiej se prania ime, sidomos në kushtet e veçanta si ish-Kryeministër, nuk u ofron më asgjë thelbësore atyre që më kanë besuar.

Sepse nuk mundem, por as nuk dua të marr pjesë në mënyrë formale në një Parlament që, i zhveshur nga çdo përmbajtje demokratike – kryesisht për shkak të veprimeve të shumicës – nuk është më në gjendje të përmbushë rolin që i jep Kushtetuta dhe që kërkojnë qytetarët.

Megjithatë, kjo dorëheqje vlen vetëm për mandatin tim si deputet i SYRIZA-s. Nuk është dorëheqje nga angazhimi im politik.

Unë largohem nga siguria që të jep pozita.

Dhe synoj të rikthehem në pasigurinë shpresëdhënëse të veprimit qytetar.

Jo për të udhëhequr nga lart, por për të dëgjuar më mirë shoqërinë dhe nevojat e saj.

I çliruar nga pozitat, nga angazhimet dhe mekanizmat që nuk janë më në gjendje ta përfaqësojnë siç duhet këtë shoqëri.

Në një kohë kur vendi ynë ndodhet në një udhëkryq të rrezikshëm: ekonomik, politik, gjeostrategjik – por mbi të gjitha, moral.

Shpresa kërkohet.

Jo vetëm përmes fjalëve, por përmes veprimeve.

Veprime që provojnë se nuk jemi të gjithë njësoj.

Veprime që janë e vetmja rrugë për të dalë nga qorrsokakët e sotëm.

Nuk besoj te mesianizmi, as te projektet artificiale të partive.

Por besoj te fuqia e një lëvizjeje popullore që lufton, në mënyrë kolektive, për drejtësi sociale.

Besoj në vullnetin dhe veprimet e shumë njerëzve.

Me ta, me nevojat dhe shpresat e tyre, jam i vendosur të bashkohem.

Dua t’i drejtohem shokëve të mi, të gjithë atyre me të cilët kemi ecur bashkë deri tani, kemi ndarë beteja, ankth, shpresa dhe ëndrra.

Nuk do të jemi kundërshtarë.

Dhe ndoshta, së shpejti, do të udhëtojmë sërish bashkë, drejt deteve më të bukura.

Por mbi të gjitha, dua t’i drejtohem shumicës së madhe të shoqërisë që sot po mbytet:

Plaçkitja e vendit tonë nga një regjim i zhytur në korrupsion, që prodhon padrejtësi dhe pabarazi, nuk mund të vazhdojë më.

Nëse ata që duhet të përfaqësojnë opozitën demokratike nuk janë në gjendje ta lënë mënjanë egoizmin për të sjellë ndryshimin që kërkohet – atëherë secili prej nesh duhet të bëhet ai ndryshim që presim.

Të marrim të ardhmen në duart tona.

Sepse kjo ia vlen çdo përpjekjeje.

Çdo sakrifice.