Pesë gjërat më të vështira me të cilat përballen prindërit

Të jesh nënë ose baba nuk është vetëm një detyrë e përditshme, por një balancë e hollë midis kujdesit për fëmijët dhe lejes që ata të rriten duke mësuar nga gabimet e tyre.

Roli i prindit ndryshon nga dashuria dhe mbrojtja e foshnjës nga dhimbja, në pranimin se fëmija ose adoleshenti do të përballet me pasojat natyrore të veprimeve të tij. Pjesa më e vështirë për prindërit është se këto pasoja shpesh sjellin shqetësim, zhgënjim dhe dhimbje, si për prindin ashtu edhe për fëmijën.

Lexo edhe:
Çfarë është Hëna e Gjuetarit që ndriçon qiellin çdo fillim tetori
Sipas terapistëve, ka pesë sfida kryesore që prindërit përballen shpesh dhe që shpesh nuk mund t’i kishin imagjinuar para se të kishin fëmijë.

1. Si ta rrisësh fëmijën që ke, jo fëmijën që do të doje të kishe
Shpesh prindërit përpiqen të rrisin fëmijët sipas imagjinatës së tyre për atë që duhet të jenë, në vend të asaj që janë në të vërtetë. Kjo mund të çojë në zhgënjim dhe stres të vazhdueshëm, veçanërisht kur fëmija është krejtësisht i ndryshëm nga pritshmëritë e prindit. Terapistët theksojnë se pranimi i vërtetë i fëmijës është një nga provat më të fuqishme të dashurisë dhe krijon mundësi për një marrëdhënie më të qartë dhe më të shëndetshme.

2. Si ta lejojmë fëmijën të përjetojë pasojat e veprimeve të veta
Terapistët këshillojnë se nuk është e duhura të mbrosh fëmijën nga pasojat e zgjedhjeve të tij. Përvoja e drejtpërdrejtë e pasojave është mënyra më efektive që fëmijët të mësojnë nga gabimet dhe të zhvillojnë përgjegjësinë personale.

3. Si të përballemi me dënimin, turpin dhe fajin
Prindërit shpesh përballen me gjykime nga të tjerët për sjelljen e fëmijës, duke ndjerë faj, turp ose shqetësim. Terapistët sugjerojnë që prindërit të mos përpiqen të lexojnë mendjet e të tjerëve dhe të shmangin kritikat imagjinare. Angazhimi në një “bisedë pozitive me veten” ndihmon për të ruajtur qetësinë dhe për të përballuar situatat stresuese.

4. Si të përballesh me fjalët “Të urrej” nga fëmija yt
Një nga situatat më të vështira është kur fëmija shpreh urrejtje ose mungesë respekti. Terapistët theksojnë se prindërit nuk duhet të marrin personalisht këto fjalë, edhe kur janë të dhimbshme. Një qasje e qetë dhe e matur, duke vendosur kufij dhe duke adresuar situatën, ndihmon në menaxhimin e konflikteve dhe ruajtjen e marrëdhënies.

5. Si t’i lësh të shkojnë
Gjatë adoleshencës, fëmijët duhet të mësojnë të jenë të pavarur dhe të përballen me rreziqet e tyre. Prindërit duhet të bëjnë një hap prapa dhe të veprojnë si udhëzues dhe mentorë, duke i lejuar fëmijët të përjetojnë pasojat e veprimeve dhe të mësojnë nga to. Ky proces i lejon fëmijën të zhvillohet dhe t’i marrë vendimet e tij, ndërsa prindërit ruajnë dashurinë dhe mbështetjen e tyre.

Në vend që të jesh perfekt, ji një prind “mjaftueshëm i mirë”
Terapistët theksojnë se nuk ka prindër të përsosur. E rëndësishme është të bësh më të mirën për fëmijën tënd, të vendosësh kufij të shëndetshëm dhe të ofrosh mbështetje në situata të vështira. Përvoja e përbashkët, gabimet dhe mësimet e nxjerra janë pjesë e rritjes së fëmijës dhe e lidhjes me prindin, duke ndihmuar ata të zhvillojnë aftësi jetësore që do t’u shërbejnë për gjithë jetën.

Kështu, të qenit një prind “mjaftueshëm i mirë” do të thotë të pranojmë pasojat e natyrshme, të mbështesim fëmijën në rrugën e tij dhe të krijojmë një marrëdhënie të bazuar në dashuri dhe respekt reciprok.