Dy figura të reja që i duhen politikës shqiptare: Suat Shaqiri dhe Haqim Ramadani
Zgjedhjet lokale të këtij viti sollën në skenë dy emra që tashmë po cilësohen si figura të reja të rëndësishme për politikën shqiptare në Maqedoninë e Veriut – Suat Shaqiri dhe Haqim Ramadani. Të dy shënuan momente të veçanta në komunat ku garuan, duke e çuar përfaqësimin shqiptar përtej kufijve tradicionalë.
Fitorja historike e Suat Shaqirit në Çashkë
Në komunën e Çashkës, për herë të parë në histori, një shqiptar arriti të zgjidhet kryetar komune. Suat Shaqiri, kandidat i mbështetur nga Aleanca për Shqiptarët, bëri historinë duke fituar në një komunë ku shqiptarët deri më tani kishin mbetur jashtë garës politike lokale.
Fitorja e tij u vu menjëherë në shënjestër nga LSDM dhe VMRO-DPMNE, të cilat ankimuan rezultatin në Komisionin Shtetëror të Zgjedhjeve. Por KSHZ i hodhi poshtë ankesat si të pabazuara, duke riviktruar dhe konfirmuar fitoren e Shaqirit.
Kjo fitore u cilësua si një moment simbolik për përfaqësimin politik të shqiptarëve, duke treguar se integrimi dhe ndikimi i tyre po zgjerohet edhe në zona ku dikur nuk kishin prani të ndjeshme.
Haqim Ramadani – simbol i këmbënguljes politike
Në anën tjetër, Haqim Ramadani nga Bërvenica u bë një nga figurat më të përfolura të zgjedhjeve. I përballur me kandidatin maqedonas të VMRO-DPMNE-së, Ramadani tregoi qëndrueshmëri dhe guxim politik, duke refuzuar çdo formë marrëveshjeje apo kompromisi.
Madje, për shkak të qëndrimeve të tij të hapura dhe nacionaliste, ai u përball edhe me kërcënime publike nga vetë lideri i VMRO-DPMNE-së dhe kryeministri aktual, Hristijan Mickoski, i cili paralajmëroi shkarkimin e tij nga posti i drejtorit qendror.
Gara në Bërvenicë ishte shumë e ngushtë, dhe pavarësisht mbështetjes masive nga mërgimtarët shqiptarë, Ramadani e humbi betejën për shkak të disa votave shqiptare që kaluan tek kandidati maqedonas.
Mesazh për politikën shqiptare
Historia e Suat Shaqirit dhe qëndrueshmëria e Haqim Ramadanit përfaqësojnë dy shembuj të qartë se politika shqiptare ka nevojë për figura të reja, të guximshme dhe me identitet të fortë kombëtar.
Ata dëshmojnë se beteja politike për barazi dhe përfaqësim nuk fitohet vetëm me numra, por edhe me kurajë, qëndrueshmëri dhe besim në vullnetin e qytetarëve.
Në fund, Çashka dhe Bërvenica u kthyen në simbol të ndryshimit dhe vetëdijes politike shqiptare, duke treguar se edhe jashtë qendrave tradicionale, shqiptarët mund të bëjnë histori.