Fundi i ideologjisë hipokrizia politike, gënjeshtra dhe oportunizmi

Mr.Ali Hertica
Sezoni zgjedhor me oportunizmin e tij retorik dhe hipokrizinë mashtruese ka filluar sërish. Në dekadat e fundit para vitit 2000, tashmë vërehej se të tre ideologjitë (socializmi, liberalizmi dhe demokracia e krishterë) u përballën me tkurrje të pushtetit, tkurrje të grupeve të votuesve dhe me kujtime të kohërave më të mira në të kaluarën. Megjithatë, sikur asgjë nuk ka ndryshuar, njerëzit ende mendojnë sipas këtyre tri ideologjive, sidomos në kohë zgjedhjesh. Konservatorizmi ideologjik është i shfrenuar, ndërsa realiteti është krejtësisht ndryshe. Pragmatizmi, oportunizmi dhe cinizmi politik duket se e kanë zëvendësuar atë. Çështjet politike të kuptimit largohen shumë nga praktika politike. Nuk është më çështja nëse një manifest zgjedhor është shprehje e këtij kuptimi, por nëse e kalon testin e qasjes ekonomike .
Pragmatizmi është virtyti politik i sotëm. Megjithatë, si rrjedhim i përhapur i kësaj, oportunizmi është bërë i zakonshëm. Anëtarësimi i një partie politike nuk bëhet më për arsye parimore, por për perspektiva karriere. Në vitin 1996, nëpunësit e rinj civilë deklaruan se do t’i bashkoheshin partisë politike që ofronte perspektivat më të mira për karrierën e tyre. Deputetët e shohin pozicionin e tyre si një hap në karrierën e tyre përfundimtare dhe jo më si hapin përfundimtar. Kjo vlen edhe për ministrat dhe sekretarët e shtetit; ‘Shoqëria civile’ (që e kam përmendur më parë) i mirëpret këta administratorë dhe deputetë me krahë hapur dhe i shpërblen bujarisht për ‘kontaktet’ e tyre, të cilat bëjnë të mundur lobimin. Partitë politike duket se janë mjete karriere dhe humbasin rolin e tyre si ndërmjetës mes politikës dhe qytetarëve, gjë që shoqërohet me një humbje katastrofike të besimit politik, një rritje të pakënaqësisë dhe rritje të lëvizjeve populiste në ‘të majtë’ dhe ‘të djathtë’.
Ky ‘ligj’ thotë se në fund të fundit çdo demokraci degjeneron në një oligarki, me pushtetin në duart e një klase të mbyllur politike që është tjetërsuar nga baza politike dhe që vështirë se i intereson (përveç shumë fjalëve) çfarë jeton mes qytetarëve të thjeshtë. Fjala “populizëm” përdoret nga kjo klasë për çdo lëvizje apo person që kujdeset për të.. Edhe këtu, bëhet fjalë për një ‘rreth të brendshëm’ gjysmë politik, gjysmë administrativ, me privilegje të padallueshme, por jo më pak të rëndësishme. Dhe një nga më të rëndësishmet është e drejta e përjetshme për një pozicion të rëndësishëm, edhe nëse personi në fjalë nuk ka demonstruar ndonjë aftësi të veçantë apo as ka lënë gjurmë keqmenaxhimi në të kaluarën. Anëtarët e nomenklaturës sonë gjithashtu nuk janë aq të shqetësuar për t’u përkushtuar ndaj parimeve të tyre të dashura, por për të siguruar pozitat e tyre. Cinizëm politik? Realiteti politik? Apo një përshkrim i një praktike aktuale që mund të njihet nga të gjithë?
Trajtimi I fenomenin e hipokrizisë politike dhe gënjeshtrës politike, përkatësisht përbëjnë një depërtim sfidues dhe interesant në historinë intelektuale të teorisë politike. Për hipokrizinë dhe gënjeshtrën në mjediset dhe ,hipokrizinë politike. Natyrisht dihet që politika është çështje rituali dhe ceremonie, mashtrimi, mashtrimi dhe kompromisi. Politika kërkon që politikanët të flasin për çështje komplekse sikur të ishin të thjeshta dhe të fshehin nga publiku marrëveshjet dhe kompromiset e pista që lejojnë zhvillimin e punëve në shtete dhe komunitete të përbërë nga miliona njerëz kokëfortë, naivë dhe paragjykues. Pa këto ‘marrëveshje të pasme’, projektet politike nga të cilat përfitojnë shumica e atyre miliona njerëzve dështojnë. Hipokrizia politike duhet të jetë diçka më shumë se të thuash një gjë dhe të besosh apo bësh të kundërtën, sepse nuk ka dyshim se politika. (Hipokrizia politike. Maska e pushtetit. Ne kurrë nuk e harroi faktin se hipokrizia dhe antihipokrizia kanë potencialin të rrjedhin në njëra-tjetrën, dhe se shumë më e frikshme se hipokrizia është një gjendje në të cilën njerëzit nuk kanë asgjë në rrugën e jetës private dhe ndjenjave private. të jesh i pasinqertë në lidhje me. Aty ku pamja është gjithçka, nuk ka nevojë për maska: ‘askush nuk ka asgjë për të fshehur, dhe këtu qëndron terrori’. Pranimi i dukshëm nga Runciman i kësaj pikëpamjeje tregon se hipokrizia ‘e zakonshme’ nuk është objektivi i tij: ai është veçanërisht kundër asaj që ai e quan ‘hipokrizi e rendit të dytë,
Mendoj se është pikërisht hipokrizia e ‘rendit të dytë’ ajo që vendos tonin në mjedisin e sotëm politik. Ai është një politikan që përpiqet të joshë publikun duke deklaruar se ‘marrëveshjet e prapambetura’, gënjeshtrat dhe hipokrizia janë endemike, por se kjo nuk është aspak e nevojshme dhe se ai/ajo/partia është një fener serioziteti, ndershmërie dhe transparence në një mjedis ndryshe të korruptuar. “Por akoma më keq është klima politike që ata prodhojnë. Është një klimë në të cilën të gjithë janë në gatishmëri për hipokrizi dhe gënjeshtra, dhe në të cilën forma të tjera të ligësisë vihen në një anë në kërkimin gjithëpërfshirës për të zbuluar një mospërputhje midis profesioneve publike të një politikani dhe ndjenjave të vërteta të shpirtit të tij. ‘. I njohur? Gjithashtu në betejën aktuale zgjedhore përdoren fjalët ‘gënjeshtër’ dhe ‘gënjeshtar’, të folura nga politikanë që e dinë se ato që thonë mund të klasifikohen edhe si të tilla. Dhe a nuk po merret qelia e pagëzimit e ‘më të suksesshmit’ në ‘sondazhe.