Është kupa… e Italisë. Një lloj Graali i Shenjtë: mund t’i jepte jetë të përjetshme Milanit të Sergio Conceiçaos, ose Bolognës së Vincenzo Italianos: dy trajnerë “lozonjarë”, të sapoardhur, por tashmë të shtypur (për shumë arsye, jo të gjitha pozitive) në faqet e historisë së Milanos dhe Bolognës.
Në stadiumin olimpik, në orën 21:00, do të jetë vendi i zakonshëm i “finales” (stadiumi është shitur plotësisht, qindra personazhe VIP të ftuar – nga Sinner te Djokovic, nga Roberto Baggio te Laura Pausini). Por kjo finale e Kupës së Italisë është e ndryshme nga të gjitha të tjerat, sepse do të vendosë fatin e shumë protagonistëve në fushë (dhe jo vetëm).
Duke filluar me Conceiçaon, i cili në fillim të janarit, brenda 7 ditësh, krijoi botën e tij të re kuqezi duke fituar Superkupën e Italisë, të festuar me atë valle fisnore që dukej si imazhi i një fillimi të ri. Kjo e sotmja do të jetë finalja e tij e pesëmbëdhjetë në 13 vjet si trajner.
Me Porton ai fitoi 9 trofe, dhe është në kërkim të të dhjetit, një numër që të kujton atë të Ancelottit. Vetë Ancelotti ishte i fundit, në vitin 2007, që i dha dy trofe klubit kuqezi në një sezon të vetëm.
Shumë do të varet nga ajo se me cilën do të përballet Bologna-Milan. Ai i të premtes së kaluar në kampionat, i rrëzuar nga Gimenez, apo ai që e mundi në ndeshjen e parë në Dall’Ara dhe që ende e paraprin atë në renditje?
Bologna po vjen nga një sezon me revolucione të rrezikshme, me Italianon që ka eliminuar Thiago Mottën, duke zëvendësuar Bolognën e ëndrrave të tij me një ekip të fortë, të qetë dhe fitues. Sidomos nëse, pas 51 vitesh, Kupa e Italisë i rikthehet Emilias.
Nuk ka mungesë shqetësimesh: trajneri kuqeblu vjen pas tre humbjeve radhazi në finale me Fiorentinën (në vitin 2023 kundër Interit në Kupën e Italisë dhe kundër West Ham në Ligën e Konferencës, pastaj në vitin 2024 edhe kundër Olympiacos). Kjo është arsyeja pse Olimpico, edhe për të, do të jetë kupa… e fituesve të kupave!